اولین عکس جیمزوب منتشر شد
چند دقیقه مانده به ساعت 3 بامداد روز سهشنبه 21 تیر 1401 نخستین عکس تمام رنگی جیمزوب منتشر شد.
یک عکس فوق العاده شگفتانگیز از خوشه کهکشانی SMACS 0723 که ما را با هزاران کهکشان دور و نزدیک آشنا میکند:
در ویدئوی زیر توصیف به نسبت کاملی از این عکس را مشاهده کنید:
بهروزرسانی: پنجشنبه 23 تیر 1401
انتظارها به سر آمد
بالاخره در بامداد سهشنبه 21 تیر 1401 از اولین عکس بسیار زیبای جیمزوب رونمایی شد. این عکس که یک عکس میدان عمیق است، به گفته متخصصان جیمزوب، عمیقترین عکسی است که در محدوده فروسرخ از عالم گرفته شده است.
صحنهای از کیهان که خوشهای کهکشانی با نام SMACS 0723-73 را در خود جای داده است. خوشهای از هزاران کهکشان که در فاصله حدود 4.24 میلیارد سال نوری از ما قرار دارد! به همراه تعداد بسیار زیاد کهکشانهای دورتری که در ورای این خوشه در فاصلههای بسیار دورتر قرار دارند.
اولین تصویر میدان عمیق جیمزوب
این یک عکس میدان عمیق است، یعنی شامل اجرامی در فاصلههای متفاوت با قدرهای مختلف هست. از ستارگان راهشیری در همین نزدیکیمان بگیرید تا کهکشانهای خوشه که 4.24 میلیارد سال نوری از فاصله دارند، و در گام بعد تا بیش از ده میلیارد سال نوری دورتر که کهکشانهای بسیار دوردست را نشان میدهد.
گفته شده که پهنای این عکس بر روی کره آسمان، هماندازه دانه شنی است که در دستمان با آرنج باز و کشیده گرفته باشیم و آنرا بر کره آسمان تطبیق دهیم. اما دقیقترش این است: پهنای عکس 2.4 دقیقه قوسی است، مقایسه کنیم با پهنای قطر ماه که در حدود 30 دقیقه قوسی است. پس اگر قطر ماه را به 10 قسمت مساوی تقسیم کنیم، یکی از این قسمتها هماندازه با وسعت این اولین عکس میدان عمیق جیمزوب خواهد بود!
تلسکوپی قدرتمندتر از هابل
تلسکوپ فضایی جیمزوب که محدوده فعالیت آن در بخشهای مختلف طول موج فروسرخ (مادون قرمز) است؛ این عکس را با استفاده از دوربین فروسرخ نزدیک خود به نام NIRCam گرفته است. برای آنکه تصویر به صورت تمام رنگی مشاهده شود، با 6 فیلتر مختلف با مجموع 12.5 ساعت نوردهی، این عکسبرداری انجام شده است.
همین زمان نوردهی را اگر با زمان نوردهی مشابه در تلسکوپ هابل مقایسه کنیم، میتوانیم پی به قدرت بسیار بالای این جیمزوب نسبت به هابل ببریم. تلسکوپ فضایی هابل برای ثبت تصاویر میدان عمیق خود با هفتهها نوردهی توانست آن تصاویر را تهیه کند. و اکنون جیمزوب با زمانی کمتر میتواند به دقت و جزئیاتی بسیار بالاتر دست یابد.
مقایسه عکسهایی که هابل از همین خوشه کهکشانی گرفته بود، با اولین تصویر میدان عمیق جیمزوب، این موضوع را بیشتر برایمان روشن میکند:
مقایسه زیر هم میتواند اثربخش باشد:
کهکشانهایی در کیهان آغازین
با نگاهی ساده و گذرا به عکس میبینیم که تعداد زیادی از کهکشانهای موجود در آن، دچار انحنا و خمیدگی شدهاند. در واقع این بخش از تصویر، شاید مهمترین و ارزشمندترین بخش آن باشد. جایی که جیمزوب میتواند جزئیات بسیاری را از آن کهکشانهای بسیار دوردست که در فاصله چندین میلیارد سال نوری از خوشه کهکشانی اصلی قرار گرفتهاند. جایی در نزدیکی دوران آغازین کیهان، همانجا که اولین کهکشانهای عالم شکل گرفتهاند.
علت این خمیدگی، پدیدهای به نام همگرایی گرانشی است که موجب میشود خوشه کهکشانی SMACS 0723-73 همچون یک عدسی گرانشی بزرگ نور کهکشانهای بسیار دوردست را خمیده و کانونی کرده است. این اتفاق به اخترشناسان کمک میکند تا بتوانند جزئیات بیشتری را از آن کهکشانهای آغازین عالم دریافت کنند. که در نبود این عدسی گرانشی، آنها را نمیتوانستیم ببینم!
عدسی گرانشی: هرگاه یک جرم سنگین (ستاره، سیاهچاله، کهکشان، خوشه کهکشانی) در مسیر پرتوهای نور یک جسم دوردست قرار گیرد، به علت انحنایی که در فضازمان ایجاد میکند، میتواند مسیر حرکت نورهای آن جسم دورتر را طوری خمیده کند که اثرش همانند یک ذرهبین باشد و جزئیات نادیده از آن را برایمان آشکار کند.
جیمزوب در ابتدای مسیری شگفت
این تازه نخستین تصویر منتشر شده از جیمزوب است. عصر امروز هم چهار تصویر شگفت دیگر منتشر خواهند شد و همه را شگفتزده خواهد کرد. اما این تازه آغاز راه پرفراز و نشیب و مسیر کشف ناشناختههای این تلسکوپ منحصر به فرد است.
اخترشناسان و پژوهشگران به زودی آنچه را از این کهکشانها میتوان به دست آورد استخراج میکنند: جرم، سن، ترکیبات، فاصلههای آنها و هر آنچه که در اهداف جیمزوب برای اکتشاف در کیهان آغازین در نظر گرفته شده است.
و ما هم منتظر اعلام این نتایج هستیم.
محمد همایونی ـ صبح یکشنبه 19 تیر 1401
15 نظر
با درود
حیرت انگیزه.خرد کننده تمام تصورات انسان از خود و جایگهش هست.ایکاش کمی بشتر از جزئیاتش برای ما بیسوادها هم میدادید.
با دیدن این عکس مرتب این سوال در ذهن من متبادر میشه که: من کی هستم؟
سلام بر حسین عزیز.
بله همینطوره، بسیار حیرتانگیز.
به زودی، هم توضیحات بیشتر و هم ویدئوهای آموزشی برای آن تقدیم میشود.
آدم باید این عکس رو هر روز نگاه کنه تا خداوند یکتا رو هر روز ستایش کنه. فکرشو بکن توی اون همه کهکشان چقدر موجود زنده و سیاره زنده ممکنه وجود داشته باشه و چه شکلی هستند و چی کار می کنن. چون خیلی بعیده فکر کنیم که فقط کره زمین شانس زیست پذیری داشته باشه در این عظمت.
استاد همایونی راجعه به همگرایی گرانشی و اهمیت اون و خصوصا dark matter کمی صحبت کنید. فلسفه ماده تاریک چیه که دیده نمیشه ولی اثر گرانشی داره؟ پس جرم داره. ولی چرا دیده نمیشه؟
درودی دوباره بر شما.
من هم با شما موافقم، تازه اینها همه یک فروغ رخ ساقیاست که در جام افتاد….
در مورد آنها باید مطالب مفصل و جداگانه آماده کنم و در سایت قرار دهم، چشم انشاله.
سوال بزرگ اخترشناسان و فیزیکدانها همین است که ماده تاریک چیست که آثار گرانشی بسیار واضح و آشکار دارد، اما هیچ پرتویی از آن تابش نمیشود که بتوانیم آن را آشکار کنیم.
سلام بر شما، پس ماده تاریک مثل یک جسم سیاه عمل می کنه؟ تقریبا مثل black hole. درسته؟ و اینکه اصلا چرا چنین چیزی باید وجود داشته باشه؟ شاید نقش بالانس کننده سیستم فضا زمان رو داره یا نقشی در چگالی بحرانی یا شاید اصلا یک جهان متفاوت در درون خود دارد.
راستی استاد منتظر توضیحات شما درمورد بقیه عکس های جمیزوب هستیم
درود دوباره به دکتر شهاب عزیز.
نه، ماده تاریک رفتارش با سیاهچاله کاملا متفاوت هست. به عبارتی سیاهچاله جزو بخش روشن عالم هست، اما ماده تاریک را تاکنون فقط از روی گرانش آن شناختهایم.
فقط میدانیم ماده تاریک، چیزی جدای از عالم ما نیست، جزئی از آن است فقط با ویژگیهای ناشناخته. هزاران پژوهشگر و فیزیکدان در سراسر دنیا چندین دهه هست که در تلاش برای شناخت آن هستند. و ما منتظریم.
البته من یه جور دیگه فکر میکنم. چرا بپذیریم که گرانش یعنی جاذبه؟ چرا نپذیریم که گرانش یه معنای وجود یک جرم در ساختار فضا زمان هست که خود ساختار فضا زمان به آن جرم نیرو وارد می کنه. درواقع بگم: دافعه فضا زمان. یعنی چیزی که باعث شده که ما روی کره زمین نگه داشته بشیم، نیروی ناشی از خم شدن فضا زمان هست. مثل وقتی که یه توپ رو در داخل یک مکعب بزرگ پر از آب (و در بسته) قرار بدیم. فرض کنیم توپ در وسط مکعب باشه اینطوری ساختار آب اطراف رو خم کرده و حجمی رو اشغال کرده و نیرو از جانب آب به توپ وارد میشه. درمورد اجرام آسمان، به جای حجم، جرم رو در نظر بگیریم. در اینصورت شاید ماده تاریکی وجود نداشته باشد. درواقع اثر گرانشی که میبینیم ناشی از خم شدن و اعوجاج فضا زمان در برخی نواحی هست که ناشی از وجود جرم ها مثل کهکشکان ها و … ایجاد شده.
به طور واضح تر بگم، تمام اجرام آسمانی و کهکشان و … در داخل آب (فضا زمان) شناور هستند. و چون ظرف آب (که کاملا دربسته هست) محدود هست (اگر فرض کنیم محدوده)، اونوقت گرانش میشه نیروی ناشی از خم شدن فضا زمان.
من هیچ دانش اخترفیزیک ندارم و هرچی میدونم از کلاس های شما استاد بزرگوار هست، اما فکر میکنم که اگر فیزیک دانان از این مسیر، به قضیه نگاه کنن، یکم داستان فرق کنه.
اینطوری انبساط جهان هم قابل حل میشه. اگر بپذیریم که فضا زمان مثل یک ظرف پر از آب در بسته هست، با تولید هر جرم جدید (هر توپ جدید شناور در داخل آب)، نیروی بیشتری به دیواره های ظرف (لبه های کیهان) وارد می کنه و اینطوری ناچارا ساختار فضا زمان بزرگ میشه چون در غیر اینصورت، باید نیروی گرانش زمین همینطور افزایش پیدا کنه. پس بزرگ شدن فضا زمان هم بگیم ناشی از تولید اجرام جدید هست.
سوالی که پیش میاد این هست که جرم جدید چه طوری تولید میشه.
زنده باد جناب همایونی،
ممنون از اطلاع رسانی های لحظه به لحظهی شما و توضیحات کامل و آموزندهی شما.
قربان شما آقای اسدالهی.
لطفتون جاودان.
بسیار عالی و ممنون جناب اقای همایونی. بسیار لذت بخش و شگفت انگیز هست.حاصل سالها زحمت، ازمون و خطا ،همکاری انسان های بسیار شریف که آینده را می خواهند بسازند. و بسیار شبیه ساخت نخستین چرخ هست.امیدوارم در دوره زندگی من این سوال پاسخ داده بشه. در جای دیگری حیات هست؟
درود برشما آقای عالمی.
چقدر خوب توصیف کردید. انشاله که همهمان پاسخ روشنی به این گونه سوالها دریافت خواهیم کرد.
استاد سلام
عالی بود
ممنون از توضیحات کامل و سریعی که منتشر کردید.
سرعتتون در انتشار این مطالب عالی بود
تشکر
سلام بر آقای بیات عزیز.
خواهش میکنم، لطف دارید.
البته من که از قافله نجومیها عقب افتادم 🙂
سلام
واقعا ممنونم از توضیحات زیبا و دل نشینتون.
واقعا انسان حیرت میکنه از این همه عظمت و زیبایی، به گفته شما هم اندیشه انسان و هم شکوه هستی و بالاتر از همه، بزرگی و عظمت خالق هستی.
سلام و درود بر استاد عزیزمان
زنده باشید، لطف دارید.
بله همینطوره، جهانی است حیرت اندر حیرت.