اگر شما هم در آسمان شب یک قطار ستاره یا یک ردیف ستاره در حال حرکت دیده‌اید، حتما این مطلب را تا پایان بخوانید. خواندن نظرهای دیگر کاربران را فراموش نکنید.

جدیدترین پرتاب‌های استارلینک دو پرتاب در 24 مهر 1403 بوده است. در این پرتاب‌ها 23 و 20 ماهواره در مدار قرار گرفته. بنابراین اگر این شب‌ها این قطار ستاره‌ها را مشاهده می‌کنید، مربوط به یکی از این پرتاب‌هاست.
البته پرتاب‌ها همچنان ادامه دارد. فهرست دقیق و به‌روز پرتاب‌ها را می‌توانید در لینک پایان مطلب مشاهده کنید.

ماهواره‌های استارلینک برای ایجاد ارتباط اینترنت در سراسر کره‌ی زمین به فضا پرتاب می‌شوند. استارلینک یکی از شرکت‌های ایلان ماسک است و با شبکه‌ای از هزاران ماهواره‌ای که پیرامون زمین ایجاد می‌کند، قصد دارد در همه‌ی نقاط کره زمین اتصال اینترنت را برقرار کند. این چند هزار ماهواره (که البته ماهواره‌های چندان بزرگی هم نیستند) توسط شرکت فضایی اسپیس ایکس (باز هم متعلق به ایلان ماسک) و پرتاب موشک‌هایش در مدارهایشان به دور زمین قرار می‌گیرند. در هر بار پرتاب موشک، چند ده‌تا از این ماهواره‌ها به فضا منتقل می‌شوند. از آن‌جهت که این چند ده ماهواره‌ها همزمان در فضا رها می‌شوند، تا مدت‌ها به دنبال همدیگر حرکت می‌کنند و از زمین به صورت قطاری از ستاره‌های متحرک در آسمان شب دیده می‌شوند.
افراد مختلف از سراسر کره زمین این قطار ستاره‌ها را دیده و می‌بینند. در ادامه‌ی این مطلب برای آشنایی بیشتر با این قطار ستاره‌های متحرک، تجربه‌ی یکی از هموطنان را می‌خوانیم و در بخش نظرات هم گزارش‌های بسیاری از عزیزان را می‌بینیم که توانسته‌اند این پدیده را مشاهده کنند.

یک قطار ستاره _****

عصر جمعه ۲۰ تیرماه ۹۹ بود و من پس از دو روز سخت و کم‌خوابی که از سر گذرانده بودم، غرق در خواب بودم که صدای زنگ ِ خط سایت به صدا در آمد. نهایت تلاشم را کردم تا صدای خواب آلودم به آن سوی خط منتقل نشود؛ هرچند که موفق نبودم.

+ الو، سلام.

سلام، بفرمایید.

+ آقای محمد همایونی؟

بله، بفرمایید.

+ بد وقت مزاحم نشده‌ام؟

نه! خواهش می‌کنم، بفرمایید.

+ آقا! من یه سوال شاید عجیب و مهم در مورد ستاره‌ها داشتم، که تا حالا هم نتونستم جوابی براش پیدا کنم. شماره شما رو از داخل سایت برداشتم و به دنبال پاسخ سوالم هستم.

بله، اگه بدونم که توضیح میدم براتون.

+ چند وقت قبل، از داخل اتاق‌مون، هنگام اذان صبح بود که دیدم‌شون. شمردمشون، ۵۲تا ستاره نورانی رو دیدم که در یه ردیف به خط حرکت می‌کردند!
اصلا خیلی برام تعجب‌آمیز بود! خیلی هم قشنگ بود!
آخه ببینید! اصلا تصور بکنید: یه ستاره از جلو می‌رفت و ۵۱ ستاره دیگه پشت سرش به ترتیب حرکت می‌کردند! از این طرف آسمون از سمت قبله به اون سمت آسمون داشتند حرکت می‌کردند!

خب! بعدش؟!

+ خب واقعا خیلی عجیب و هیجانی بود! اصلا خیلی قشنگ بودند.
ولی بعدا برای هر کسی هم که تعریف کردم و گفتم این ستاره‌ها رو دیده‌ام، باورشون نشد و یه جورایی من رو مسخره هم می‌کردند که مگه چنین چیزی امکان داره!
آقا! این ستاره‌ها چی بودند؟

چقدر جالب، چقدر خوب که شما هم این‌ها رو دیدید!
حتما فکر کردید که چه اتفاقی می‌خواد بیفته که این دسته ستاره‌ها توی آسمون راه افتادن و دارند حرکت می‌کنند؟ نه؟

+ اوهوم! تقریبا همین احساس رو داشتم…

ببینید خانم! این‌ها چیز خاصی نیستند، اصلا ستاره نیستند. این‌ها یه دسته ماهواره هستند. ماهواره‌هایی به نام «استارلینک» که در محموله‌های ۶۰تایی به فضا پرتاب میشن و در مدارشون به دور زمین قرار می‌گیرند.

+ ماهواره؟! واقعا؟ مگه ممکنه؟!

بله درسته ماهواره هستند. ماهواره‌ها خیلی زیادند، چند هزارتایی‌شون دارند دور زمین می‌گردند. کوچک و بزرگ هم هستند. دور و نزدیک هم هستند.
حالا این ماهواره‌های استارلینک که شما دیدید، ابعاد و اندازه کوچکی دارند ولی چون در ابتدای آزادسازی‌شون در فضا، هم در نزدیکی زمین قرار دارند و هم در کنار هم هستند، به صورت قطاری از ستاره‌ها در آسمان شب دیده میشن.
یک ردیف از ستاره که تعدادشون تا ۶۰ تا هم دیده شده. این چیزیه که شما دیده‌اید.

+ آخه آقای همایونی! می‌دونید چیه! ما می‌دونیم که وقت و زمان در دیدن و وضعیت ستاره‌ها خیلی مهمه. بعد، این ردیف ستاره رو هم من موقع اذان صبح دیدم.

یعنی ظاهر شدن این ستاره‌ها در اذان صبح چیز مهمی نیست؟

نه! دقت کنید.
تا الان متوجه شدید که اون‌ها اصلا ستاره نبودند، بلکه قطعه اجسامی بودند ساخته دست بشر که در فاصله چند صد کیلومتری از زمین توی فضا رها شده‌اند و به دور زمین می‌گردند. این نوری هم که دارند، چیزی نیست جز نوری که از خورشید دریافت می‌کنن و اون رو منعکس می‌کنند؛ فقط همین.
نکنه انتظار دارید که یک رابطه معنوی با زمان اذان صبح و دیدن این اجرام نورانی وجود داشته باشه؟!

+ نه این‌که بخوام چنین رابطه‌ای رو ایجاد کنم، فقط می‌خوام که مطمئن بشم. نه این‌که در قرآن هم به ستاره‌ها و جایگاه اون‌ها قَسَم‌های عظیمی خورده شده؛ می‌خوام که ذهنم مطمئن بشه آیا رابطه‌ای وجود داره یا خیر.

خب ببینید این‌جا نیاز به بحث و صحبت زیادی هست که ما یه موقع گمراه نشیم و به بی‌راهه نریم.
یکی این‌که باید با اون قسم‌های قرآنی بیشتر آشنا بشیم، و یکی هم این‌که تأثیر جهل و نادانی، و در کنار اون دانش و آگاهی انسان‌ها رو در تاریخ‌های گذشته و زمان‌های بعد و الان، در نحوه برخورد انسان‌ها با پدیده‌های طبیعی رو هم در نظر بگیریم.
حالا من نمی‌خواهم وارد بحث‌های شناختی و معرفتی در مورد قرآن و مباحث مذهبی بشوم، ولی حداقل در مورد این چیزی که شما دیده‌اید، کاملا مطمئن هستیم که نه چیزی ماورائی بوده و نه یک پدیده غیرممکن. بلکه یک اتفاقی که کاملا قابل پیش‌بینی و شناخت بوده است.
خب اون زمانی که دیدید، چون شناخت و اطلاعی از ماهیت اون‌ها نداشتید، علاوه بر زیبایی و جذابیتی که برای شما داشته، ذهن‌تون درگیر یک سری مسائل ماورائی و به نحوی مقدس هم شده. حالا که از اصل ماجرا باخبر شدید، به نظرتون می‌تونید به ذهن‌تون اجازه بدید که بخواد برای اون‌چه که دیده‌اید افسانه‌سرایی کنه یا ارتباط مقدسی برای اون‌ها پیدا کنه؟

+ این طور که شما صحبت می‌کنید و توضیح دادید، خب معلوم میشه که چیز خاصی نیستند.
و نه! این طور فکر نمی‌کنم. خیلی ممنون از شما، شما خیلی خوب و روشن صحبت می‌کنید.
ولی
پس اون که در قرآن اومده که خداوند قسم‌های عظیمی به ستاره‌ها خورده، اون‌ها چی میشه؟ چطور به اون‌ها توجه کنیم؟
ممنون از لطف شما.

ببینید خانم عزیز!

خداوند متعال به پدیده‌های بسیاری در قرآن کریم قسم خورده و اون‌ها رو به عنوان آیات عظیمی مورد اشاره قرار داده. که یکی از اون‌ها هم ستاره‌ها هستند و ماه و خورشید. یه حرفی این‌که: اکنون که نسبت به این قطار ستاره‌هایی که دیدید و از دیدنش هیجان‌زده شده و لذت بردید، نباید تصورات عجیب و غریبی نسبت به اون‌ها براتون ایجاد بشه.

اما در مورد این موضوعاتی هم که در قرآن اومدند، خب افراد مختلف نظریات مختلف و متفاوتی داده‌اند. چیزی که من می‌فهمم و ادراک خودم هست رو براتون بیان می‌کنم، دیگه خودتون فکر کنید و با تفکر و اندیشه خودتون به یک نتیجه‌گیری خوبی برسید:

{در نگاه قرآن تمام اون‌چه که در عالم خلقت وجود دارند، نشانه‌های پروردگار هستند که این نشانه‌ها شامل قدرت، علم، رحمت، نعمت، عظمت و … خداوند هستند که هر کدام به نحوی دارند، ظهورات خداوند رو برای ما انسان‌ها نشان می‌دهند. و هدفی هم که خداوند متعال از بیان این‌ها در قرآن داشته این بوده که ما انسان‌ها رو متوجه و بیدار کنه که چشم و گوش بسته در این عالم زندگی نکنیم، بلکه حواسمون باشه که در عالمی که سرشار از آیه‌ها و نشانه‌های ربوبیت پروردگار هست قرار داریم. تا بیشتر و دقیق‌تر حضور و وجود خداوند متعال رو در زندگی خودمون احساس کنیم و اون رو نزدیک به خودمان درک کنیم.

بنابراین تفاوتی نمی‌کنه برای خداوند که از مورچه و موریانه نام ببره یا از کوه و زمین و ستاره‌ها و آسمان‌ها اسمی ببره. همه و همه نشانه‌هایی هستند از وجوه مختلف خداوند متعال برای انسان‌هایی که اهل فکر و تأمل و اندیشه کردن هستند. برای اون‌هایی که به دنبال کشف حقیقت هستند.

و در این بین هیچکدام از این آیه‌ها و نشانه‌ها رو ممتاز ندونسته و مقدس هم نکرده. پس ما هم باید مواظب باشیم که در دام مقدس‌سازی و برجسته‌سازی هیچکدام از اون‌ها از دیدگاه خداوند یا مذهب نیفتیم. بلکه با گسترش علم و دانش و افزایش آگاهی و فهم‌مون نسبت به اجسام و پدیده‌ها و اتفاقاتی که در این عالم بیکران می‌افته، بیشتر و راحت‌تر می‌تونیم اون آثار و ظهورات خداوند متعال راودر اون‌ها مشاهده کنیم.}

+ خیلی ممنون از این توضیح شما، چقدر جالب گفتید.

لطف دارید شما.
دقت کنید که در زمان‌های قدیم که علم و اطلاع کافی از اون‌چه در آسمان می‌گذره نداشتند، در مورد اون‌ها افسانه‌سرایی و اسطوری‌سازی‌های فراوانی می‌کرده‌اند. این کار در همه فرهنگ‌ها و تمدن‌ها و قومیت‌های کره زمین هم وجود داشته و منحصر به مکان یا زمان خاصی هم نبوده.

اکنون که ما به لطف پیشرفت علم و دانش و تکنولوژی، بسیار آگاه‌تر شده‌ایم که چه چیزهایی در آسمان وجود دارند و چه اتفاق‌هایی می‌افته، نباید دوباره دچار یک سری مقدس‌سازی‌های واهی و بی‌اساس شویم.

قرآن هم که در اون زمان به برخی از پدیده‌های طبیعت اشاره کرده و به برخی هم قسم خورده، هیچ‌گاه اون‌ها رو مقدس و ماورائی بیان نکرده و نگاه منحصربه‌فردی به هیچکدام از اون‌ها نداشت. پس ما هم مواظب هستیم که دچار مقدس‌سازی‌هایی که موجب گمراهی میشن نشیم و در عوض سعی و تلاش کنیم که دانش و علم و آگاهی خودمون رو افزایش دهیم تا با نور دانش، ذهن‌مون و فکرمون روشن بشه. و همچون قرآن همه‌جا نشانه‌های پروردگار رو ببینیم.

+ اتفاقا الان یه چیز دیگه یادم اومد، این‌که قبل از این اتفاق، شده بود که یک ستاره نورانی رو دیده بودم که در یک زمان خاصی توی آسمون حرکت می‌کرد و خیلی هم نورانی بود. این یکی یعنی چی بوده؟

با توجه به توضیحاتی که می‌دید، باید ایستگاه فضایی بین‌المللی باشه. که یک مجموعه بسیار بزرگ هستش در فاصله حدود ۶۰۰ کلیومتری از سطح زمین و به دور زمین می‌گرده. تعدادی متخصص و پژوهشگر و فضانورد هم داخل اون زندگی و فعالیت می‌کنند. خب چون که این ماهواره خیلی ساختمان بزرگی داره، پس طبیعیه که نور زیادی رو از خورشید منعکس می‌کنه و به صورت یک ستاره خیلی نورانی دیده می‌شه.

تازه شما به راحتی هم می‌تونید با استفاده از سایت‌ها یا اپلیکیشن‌های مخصوص، زمان عبور کردن اون رو از آسمون خودتون مشخص کنید و منتظرش باشید که ببینیدش.

این‌ها رو براتون توضیح دادم که مطمئن بشید این ستاره متحرک یا آن ردیف ستاره یا ستاره‌های متحرک دیگه‌ای رو که در آسمون ممکنه ببینید؛ نه اشیاء خاصی هستند و نه اتفاقات منحصربه‌فردی هستند.

خیلی ساده و قابل فهمند: ماهواره‌هایی هستند که توسط خود ما انسان‌ها ساخته شدند و در فضای اطراف زمین قرار گرفته و به دور زمین می‌گردند. نور خورشید رو منعکس می‌کنند و ما می‌تونیم اون‌ها رو ببینیم. به همین سادگی، و هیچ اتفاق و چیز ماورائی و … ائی هم نیستند!

+ خیلی ممنون از این‌که به حرف‌های من گوش دادید و توضیح دادید. الان هم جواب سوالم رو گرفتم که به هر که می‌گفتم مسخره می‌کرد و هم خیالم راحت شد که چه چیزایی رو دیده‌ام

 لطف کردید.

خواهش می‌کنم. سلامت باشید شاد باشید.

+ بازم ممنون، خدانگهدارتون باشه.

در پناه خداوند باشید.

این متن که خلاصه‌ای بود از گفتگوی من با یک بانوی ساکن مشهد، نمونه‌ای است از تماس‌های تلفنی که پیرامون موضوع دیدن ماهواره‌ها و به خصوص این گروه‌های استارلینک با من گرفته می‌شود.

همانطور که در بخش نظرات این مطلب مشاهده می‌کنید، افراد زیادی این قطار ستاره‌ها را مشاهده می‌کنند. مشاهده‌هایی که به چند سال پس از نوشتن این مطلب و آن تماس تلفنی مربوط می‌شود. البته این نکته را هم باید اضافه کنم که گزارش‌های تلفنی دیگری هم در این چند سال از مشاهده‌ی این قطار ستاره‌ها به بنده شده است که همه‌شان همان ماهواره‌های استارلینک را دیده‌اند: ردیف ستاره‌های در حال حرکت.

نکته قابل توجه: ماهواره‌های به تعداد بسیار زیاد (هزاران) در اطراف زمین در حال حرکت هستند. همه‌ی این‌ها در طول شصت هفتاد سال گذشته توسط انسان‌ها به فضا فرستاده شده‌اند. در طول شب اگر به آسمان با دقت نگاه کنید، می‌توانید تعدادی از آن‌ها را ببینید. ماهواره‌ها نور خورشید را بازتاب می‌کنند و اگر در فاصله‌ی مناسب و جهت‌گیری خوبی نسبت به بیننده باشند، خود را همچون ستاره‌های متحرک به ما نشان می‌دهند. برخی از آن‌ها کم‌نور و برخی پرنور هستند. پرنورترین آن‌ها ایستگاه فضایی بین‌المللی است که بعضی مواقع در حد سیاره‌ی ناهید درخشان می‌شود.
بعضی وقت‌ها یک ماهواره از این‌سو تا آن‌سوی آسمان را می‌پیماید و زمان‌هایی هم هست که یک ماهواره در میانه‌ی آسمان ناپدید می‌شود. حالت دوم به این علت است که ماهواره در گردش به دور زمین وارد سایه‌ی زمین شده و طبیعتن ناپدید می‌شود. البته صحبت از انواع حالت‌هایی که می‌توان ماهواره‌ها را دید، مفصل است و خارج از حوصله‌ی این مطلب کوتاه.

اگر علاقه‌مند جدی باشید که ماهواره‌ها را در آسمان ردیابی کنید و آن‌ها را بهتر ببینید و بشناسید، کافی است به سایت www.heavens-above.com رفته یا اپلیکیشن heavens above را بر روی گوشی خود نصب کنید و با وارد کردن موقعیت جغرافیایی خود حضور آن‌ها را در آسمان بالای سرتان متوجه شده و آ‌ن‌ها را مشاهده و ردیابی کنید.

فهرست کامل و دقیق پرتاب‌های استارلینک را از دکمه زیر پیگیر باشید:

محمد همایونی
تیر 1399

آخرین به‌روزرسانی: 26 مهر 1403