یلدای 1401

اکنون که این کلمه‌ها را می‌نویسم، ساعت پایانی پاییز 1401 است.
ساعتی دیگر وارد اولین روز دی‌ماه می‌شویم؛ و این طولانی‌ترین شب سال به نیمه می‌رسد.

شب چله‌ است.
یلدا.
یلدای 1401 .
ساعتی پس از آن هم خورشید به نقطه‌ی انقلاب زمستانی خودش در این سال می‌رسد.
یعنی جایی که بیشترین میل جنوبی‌اش را بر کره‌ی آسمان خواهد یافت.
از ساعت 1:18 بامداد پنجشنبه اول دی 1401 خورشید شروع به بازگشت به سمت دایرة‌البروج می‌کند.

از روزهای آینده دیگر، طول روزها رو به فزونی می‌یابد و از شب‌ها می‌کاهد. امشب را شب پیروزی نور بر تاریکی و روز بر شب هم گفته‌اند. و انگار از همین جهت هم بوده که برای ما ایرانیان ارزشمند و جشن‌گذار بوده است.

آری از فردا روزها شروع به بلند شدن می‌کنند. آرام آرام، از قدرت شب کاسته می‌شود و بر قدرت روز افزوده می‌شود. نور و روشنی بیشتر و بیشتر می‌شود.

به خورشید نگاه کنید.
به طلوعش، به غروبش.
و ببینید که چگونه غروب‌ها و طلوع‌های زیبایش را در زمستان در افق چشم‌هایمان قشنگ و جان‌بخش می‌گستراند.
حواستان باشد که از اول دی، محل طلوع و غروب خورشید، آرام آرام به سمت شمال جابه‌جا خواهد شد.
دیگر تاب جابه‌جایی به سمت جنوب را نخواهد داشت. قرار است تا شش ماه دیگر را به سمت شمال جابه‌جا شود. تا به انقلاب تابستانه برسد.

محمد همایونی ـ 30 آذر 1401